August 2022

Diagnose Autisme, Het laatste puzzelstukje

Diagnose Autisme, kreeg ik op dinsdag 2 augustus van mijn Psycholoog en IQ 140. Natuurlijk wist ik dat ik een vorm van autisme had, maar iedere keer als ik weer een psychologische test had gedaan, heb ik gevraagd heb ik autisme. En steeds, dat hebben we niet ontdekt. Ook de laatste keer niet en toch kwam uit dat laatste onderzoek uit dat het wel zo was. Mensen met ADHD hebben ook meestal autisme. Zegt men. Nou dan heeft mijn broer het beslist ook, want die heeft ADHD. Alhoewel wij daar vroeger tegen zeiden Kwik in de vot, wat op hetzelfde uitkomt. Ook super intelligent, wat bij mij dan ook zo schijnt te zijn. Een fotografisch geheugen, dat kwam er al eerder uit. mijn vermoeidheid is daardoor ook te verklaren, ik zie alles ik neem alles in me op. En dat kost energie. Daarom is autorijden ook zo vermoeiend voor me en als ik met mijn fiets weg ben geweest en ik kom thuis dan val ik in slaap.
Autisme is erfelijk op de mannelijke lijn, is me ooit vertelt. Nu ken ik een jongen Tim Krutzen, dus niet die Tim van mijn broer, alhoewel ik denk dat die er ook last van heeft, die autisme heeft. Ook de naam Krutzen komt in mijn rechtstreekse familie voor. Kijk als ik autisme heb, dan heb ik dat van mijn vader en die had het beslist. Hoewel die diagnose nooit gesteld is. Maar er zijn talloze voorbeelden aan te halen, waaruit blijkt dat hij het had.
Als hij mij sloeg in opdracht van zijn vrouw, dat deed hem niks, hij had mij dood kunnen slaan dan had hem niet geïnteresseerd, hij stopte pas als mijn moeder onder aan de trap riep, Joep zoè is ut genoch, interesse in dat wat ik deed, heeft hij nooit gehad, midden in het veld staan in paniek en niet verder kunnen. In Rotterdam ook, ik meen dat ik daar zelfs nog een foto van heb. Langs je lopen, bij de begrafenis van Ome Men, alsof je niet bestond. Zelfs op zijn sterfbed wilde hij het niet hebben over ons, over onze relatie met elkaar. Want ik was niet het succes, alleen mensen met succes telde bij hem, de rest kon doodvallen.
Zijn autisme komt weer van zijn vader. Had die het ook. Ik denk van wel, hoewel ik hem niet gekend heb.
Als je van een trap afvalt en je hebt een schedelbasis fractuur, wat op een foto duidelijk te zien is, ga je normaal naar een doktor. Hij niet. Laten we het eens hebben over mijn opa en oma. Mijn oma heb ik natuurlijk wel gekend. In 1974 overleden 77 jaar oud. De moeder van mijn oma was de oudste zus van de eerste vrouw van mijn opa. De moeder was Catharina Diris. Die was getrouwd met ene Michel Huppertz, die van beroep Machinist was en nooit vaak thuis was, in 1906 wordt mijn oma als pleegkind afgestaan bij de jongste zus Theresia Die getrouwd was met Hubert Paul Crutzen en die als beroep had Smid. Smid was een dik betaalde baan vroeger in een tijd dat iedereen afhankelijk was van paarden, de auto was wel in opkomst, maar die waren er alleen maar voor de rijken en daar waren er niet veel van in die tijd. En ook aan auto's van die tijd zat veel smeedwerk.
Mijn opa krijgt met zijn eerste vrouw 4 kinderen, waarvan er 3 overlijden en op z'n laatst ook zijn vrouw. Hij trouwt dan zijn pleegkind. Stel Magda van ons had Naomi afgestaan aan Felicita's en na diens scheiding was Naomi getrouwd met Eric. Om het naar de huidige tijd te verplaatsen. Wat zou er gebeurt zijn, er was een oorlog uitgebroken tussen de kinderen en dat precies is toen ook gebeurd. Mijn opa had met de hele familie ruzie, dat is een vaststaand feit, mijn vader moet geweten hebben waarom, maar heeft het nooit vertelt. 1 broer Nikolaas Jozef, kwam nog bij hem. Bij die broer heeft hij ook zijn kind gedumpt, wat overbodig was geworden, de geschiedenis herhaalde zich wat mijn oma in haar gezien over kwam, overkwam nu het kind uit het eerste huwelijk. Dat kun je terugvinden in de archieven van Kerkrade, die stukken heb ik. Hoe met dat meisje is omgegaan is erg triest te noemen, maar ook Johannes Crutzen, waar ik contact mee had heeft me dat vertelt. Johannes is geboren in 1922 en is in 1921 overleden 1 week voor zijn 99ste verjaardag. In 1954 kregen ze de rekening gepresenteerd. Toen had dat meisje schulden gemaakt die betaald moesten worden en daarom eiste ze de erfenis op van haar vader. Om dat te voorkomen had mijn vader een testament gemaakt voor vruchtgebruik, zodat niet weer kon gebeuren. En het gebeurde weer. Nu werd ik er uit geknikkerd, omdat ik niet voldeed aan wat ze zich van mij hadden voorgesteld. Op 1 Julie werd de wet om een kind te onterven vastgesteld en prompt werd ik onterfd. Ja ze lieten een klok voor me over, maar die werd me afgenomen toen ik uit de kast kwam en L1 een documentaire over me maakte. Wat had Ignace nog eens gezegd die natuurlijk te laat kwam op de afspraak, maar dat doen de meeste ADHD mensen, hij zou me voor de rechter slepen, als de film uit kwam. Wat een gevoelloos antwoord, ik was toch het slachtoffer die ze niks vertelt hadden. Die zelfde Ignace die het leuk vond als ik geslagen werd door mijn vader, wat door hem was uitgelokt, de sadist. En als klap op de vuurpijl Felicita's die meende me te moeten vertellen, dat ik nooit geslagen was, hoe kon ze dat weten, ze was nog niet eens geboren toen het gebeurde, dus waar had ze het over. Natuurlijk zijn we geslagen, op Veronika heeft mijn moeder ooit een pollepel kapot geslagen. Ik zie de situatie nog voor me. Dat is het nadeel van een fotografisch geheugen, je onthoudt alles. Uit dat onterven van mij zie je dat ik niet de enige ben met autisme, ik den dat er meerdere zijn, Felicita's en Ignace absoluut. Dat verklaard ook waarom ze me niet in dat boek had gezet, terwijl het voor 80% door mij gemaakt was, ze kon niet afwijken, ze is niet flexibel. Befel ist befel. En ik ben nu eenmal ontzettend creatief, dus ik deed dat waar ik goed in ben. Mijn creativiteit laten gelden. Zo schreef zo ook dat ik me nooit meer bij hun liet zien, maar ze was nog nooit bij mij geweest, maar ze waren zo gewend geraakt en mijn dienstbaarheid dat ze weer niet flexibel genoeg waren om het van de andere kant te bekijken, van mijn kant. Ondanks mijn autisme heb ik het aardig weten te redden. Vind ik. Ben ik flexibel, soms wel, soms niet, vroeger was ik het nooit, maar je kunt gedrag aanleren, het moet niet te veel worden, want dan raak ik overspannen. Naar mijn hondje toe ben ik altijd consequent, dat moet ook. Als ik een enquete in vul zijn er voor mij maar 2 mogelijkheden ja of nee grijze gebieden ken ik niet. En eerlijk gezegd is het ook onzin, want ik weet, dat onderzoekers het zelf ook doen. Ik heb 10 jaar lang de enquêtes gemaakt van de hoge school. Dat was me op het lijf geschreven, maar helaas kreeg ik een chef die me niet kon hebben. Maar goed ik werd ontslagen en nu had de hogeschool pech, want in de beschuldigingen die ik 1 weekend voor de rechtszitting kreeg haalde ik een heleboel leugens en gaf die door aan mijn advocaat en ik won die rechtszaak doordat ik een ongekende gouden handruk kreeg.
Dat was niet de eerste keer, dat ik iemand hielp. Een vriendin van mij spande een rechtszaak aan tegen haar ex omdat die niet altijd de alimentatie voor het zoontje wilde betalen. Ze kreeg via haar advocaat het verweerschrift in handen en ze gaf het mij, want de ex had het zo opgeschreven dat hij niks hoefde te betalen, terwijl hij VWO docent was. Dus ik las het door en ontdekte, dat hij 4 maal hetzelfde bedrag aftrok, om zo onder de alimentatie uit te komen, het was heel slim opgezet, maar hij had geen rekening gehouden met mijn talent om getallen en datums te onthouden. Ze kreeg de alimentatie. 450 euro per maand. En bij nog iemand anders was het bedrag 1500 euro per maand. Autisme heeft ook zijn voordelen, je moet ze weten in te zetten.

Er zit/zat weinig gevoel in ons gezin. Menig neefje en nichtje is gevlucht als ze bij ons kwamen logeren, die hielden het niet uit, voor ons was het toen normaal en misschien nu ook nog. Wie zal het zeggen. Ik ben wel iemand die niet opgeeft. Leraar wiskunde halen in de avonduren, naast het werken wat ik deed, daar heb je doorzettingsvermogen voor nodig, of het epileren van mijn gezicht wat nu alweer bijna 4 jaar duurt en heel pijnlijk is. Daar waren er 34 transgenders die er aan begonnen 4 jaar geleden vertelde me de directrice van het instituut daar zijn er nu 2 van over. De rest kon niet tegen de pijn, ik denk dat ze nog zeker 2 jaar bezig zijn. soms zijn er ook hilarische dingen als ik er aan terug denk.
Het buizenstelsel leggen van het huis van Jean, daar was ik te stom voor, dat moest Cor maar doen, Cor had nauwelijks 6 jaar lagere school af. Een goeie vriend overigens. Hij kwam er niet uit. Na een half uur heb ik de tekening gepakt en ik wist in een blik hoe het moest en en legde te leidingen. Cor dat heb je mooi gemaakt zei Jean. Cor bedankte zich. Hadden we afgesproken. Maar zonder mij was het niet gegaan.